Skoki narciarskie

Skoki narciarskie - dyscyplina sportowa, zawodnicy skaczą według listy startowej która jest stworzona poprzez kwalifikacje. Zawodnicy mogą skakać przez cały rok nie musi być potrzebny śnieg. Można to podzielić na dwa okresy Letnie Grand Prix- czyli skoki na igelicie (sztuczna trawa) i na Zimowe Zawody Pucharu Świata rozgrywane w naturalnych warunkach przy obecności śniegu. Zwycięża ten zawodnik który przez cały sezon czy to letni czy zimowy zdobędzie najwięcej punktów. Zawody odbywane są na skoczniach małych czyli K-90 oraz  skoczniach normalnych K-120 oraz tzw. mamucich K-185. Najdłuższy rekord w długość skoku uzyskał  Johan Remen Evensen skacząć na odległość 246,5 metra(Vikersund).

Biegi narciarskie

Biegi narciarskie- dyscyplina sportów zimowych znana niemal na całym świecie ze względu na popularność.
Obecnie mamy bardzo dobrą zawodniczkę Justynę Kowalczyk która znacznie poprawiła statystyki odnośnie zwycięstw w Pucharze Świata jak i medali zdobytych na zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Chociaż w tym roku przeżywa kryzys który ją dotknął poprzez ciąże.

Biegi narciarskie wraz ze skokami narciarskimi oraz kombinacją norweską (połączenie biegów i skoków) należą do rodziny sportów narciarstwa klasycznego. Biegi stanowią również element narciarskiego biegu na orientację, triatlonu zimowego oraz biathlonu.

Short track

Łyżwiarstwo szybkie na torze krótkim(short track) – jedna z najmłodszych wyczynowych dyscyplin sportów zimowych.  Zawodnicy w wyniku prędkości rozwijanych do 50 km/h podpierają się ręką na łuku co wygląda bardzo ciekawie.

Dyscyplina ta narodziła się w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Wpisana jest do programu Zimowych igrzysk olimpijskich. 
Wyścigi odbywają się na bardzo krótkim torze, którego pętla standardowo wynosi 111,12 m, a sam tor jest wyznaczany na tafli lodowiska. Zawodników jest od czterech do sześciu i wszyscy startują z jednej linii. Dystanse to 500, 800, 1000, 1500, 3000, 5000 m. Biegi indywidualne, a także sztafety, w których zawodnik wypycha swojego zmiennika, aby nabrał prędkości.

Koszykówka

Koszykówka – Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 roku, a za jej twórcę - Jamesa Naismitha. Jest to dyscyplina sportu drużynowego, w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć punkty umieszczając piłkę w koszu. Jest jedną z najpopularniejszych i najchętniej oglądanych dyscyplin na świecie. 

Siatkówka plażowa

Siatkówka plażowa - Gra zdeterminowana jest przez podłoże. Podczas gry, odbywającej się na otwartej przestrzeni, dodatkową trudność stanowi tor lotu piłki (brak punktów odniesienia jak w sali sportowej), lub też nieoczekiwane zmiany jej prędkości i kierunku spowodowane wiatrem. Mimo że większość elementów techniki występuje zarówno w hali, jak i na plaży, to jednak piłka siatkowa - plażowa posiada odrębne, zmodyfikowane przepisy gry. Różnice występują również w taktyce gry.

Piłka ręczna

Piłka ręczna (szczypiorniak) — zespołowa gra drużynowa, znana na całym świecie zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn, w której biorą udział dwie drużyny po 7 zawodników każda. Celem gry jest wrzucenie, wyłącznie za pomocą rąk piłki do bramki przeciwnika. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana. Zawodnicy, oprócz bramkarzy, nie mają prawa zrobić więcej niż 3 kroków z piłką w rękach, co wymusza bieg z kozłowaniem i liczne podania. Bramkarz wychodząc z pola bramkowego, staje się zwykłym zawodnikiem i obowiązują go wtedy takie same prawa jak pozostałych zawodników.

Kajakarstwo

Kajakarstwo – niegdyś odmiana transportu (wodnego), dziś dyscyplina sportów wodnych, oraz rodzaj turystyki lub rekreacji, wykorzystująca kajaki i kanadyjki.

Kajakarstwo sportowe można podzielić na:

• kajakarstwo klasyczne (regatowe, nizinne)
• kajakarstwo górskie
• żeglarstwo kajakowe
• kajak-polo (gra z piłką)
• rodeo kajakowe (freestyle kajakowy) – rodzaj akrobatki, najmłodsza odmiana kajakarstwa.

Podnoszenie ciężarów

Podnoszenie ciężarów − dyscyplina ciężkiej atletyki, polegająca na podnoszeniu przez zawodnika sztangi o określonej masie.

Podnoszenie ciężarów wykonuje się dwiema technikami - rwaniem i podrzutem.

• Rwanie polega na uniesieniu sztangi z pomostu bezpośrednio ponad głowę i przytrzymanie jej. Zawodnicy wykonujący ten bój trzymają sztangę w tzw. szerokim uchwycie.

• Podrzut jest bojem, w którym zawodnicy podnoszą sztangę najpierw na klatkę piersiową, po czym następuje tzw. „wybicie góry”, czyli uniesienie sztangi ponad głowę.

Skeleton

Skeleton – jednoosobowe, ciężkie (max. 50 kg) sanie sportowe o nisko położonym środku ciężkości. Umożliwiają osiąganie dużych (do ok. 130 km/h) prędkości podczas zjazdu po torze lodowym. Istnieje również sport o tej samej nazwie.

Skeleton wywodzi się od cresty - konkurencji saneczkarskiej, która polegała na zjeździe na sankach z niewielkiego wzniesienia. Była popularna zwłaszcza w Szwajcarii. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1928. Cresta po raz pierwszy została rozegrana jako konkurencja olimpijska. Przez kilkadziesiąt lat był uprawiany tylko w Szwajcarii. Dopiero w 1988 Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu (FIBT) postanowiła zorganizować Puchar Świata.

Biathlon

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy, bieg patrolowy – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7.5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów.

Snowboarding

Snowboarding – sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił "snurfera", choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).

Narciarstwo alpejskie

Zawody w narciarstwie alpejskim rozgrywane były na każdych zimowych igrzyskach olimpijskich od igrzysk w 1936 w Garmisch-Partenkirchen, Niemcy. Na pierwszych igrzyskach olimpijskich na których pojawiło się narciarstwo alpejskie, odbywały się zawody tylko w kombinacji (slalom oraz zjazd). W latach 1948-1980 zawody na igrzyskach olimpijskich były równoznaczne z mistrzostwami świata w narciarstwie alpejskim (zawodnicy otrzymywali medale jako mistrzowie świata oraz jako mistrzowie olimpijscy).

Saneczkarstwo

Saneczkarstwo lub inaczej sport saneczkowy – jedna z dyscyplin zaliczanych do sportów zimowych. O zwycięstwie decyduje łączny czas przejazdów, tzw. ślizgów. Wyścigi na sankach sportowych są rozgrywane na torach sztucznych lub naturalnych, w konkurencji kobiet i mężczyzn, indywidualnie i w dwójkach. Zazwyczaj są to dwa ślizgi. W sztafetach czas jest liczony od startu kobiety do zakończenia ślizgu przez dwójkę. Po dojechaniu do mety, kobieta dotyka tablicę znajdującą się nad torem, co automatycznie otwiera bramkę startową dla mężczyzny. Analogicznie w przypadku mężczyzny i startu dwójki.

Bobsleje

Bobsleje  – zimowa dyscyplina sportu, polegająca na zjeździe zawodników na specjalnych saniach ( zwanych bobslejami) po sztucznym torze lodowym, obecnie o średniej długości 1500–2000 m i o średnim spadku 8–12%. Tor powinien mieć co najmniej 15 zakrętów, z czego na niektórych wjazd z prędkością 130 km/h.

Curling

Curling - należy do zespołowych sportów precyzyjnych. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu.  Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu. Poziom umiejętności, precyzja i złożoność wykonywanych zagrań oraz odpowiednia strategia sprawiają, że curling jest nazywany „szachami na lodzie”.

Łyżwiarstwo figurowe

Łyżwiarstwo figurowe – zimowa dyscyplina sportu, polegająca na jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu dodatkowych elementów: skoków, piruetów, kroków, spiral oraz podnoszeń. Często łączy się je w sekwencje i kombinacje. Jest to sport podobny do gimnastyki artystycznej, więc wymaga również zdolności tanecznych, poczucia rytmu, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji ruchów. Dlatego łyżwiarze trenują też balet i gimnastykę.

Łyżwiarstwo szybkie

Łyżwiarstwo szybkie – dyscyplina zimowa, w której celem zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego dystansu po torze lodowym. Sportowca uprawiającego łyżwiarstwo szybkie nazywa się panczenistą.

Łyżwiarze startują w parach i każdy z nich jedzie na zmianę po torze wewnętrznym i zewnętrznym. Zawodnicy jadący w danej parze nie eliminują się wzajemnie, ważny jest jedynie czas, jaki osiągnął każdy z nich.

Hokej na lodzie

Hokej na lodzie – sportowa gra zespołowa rozgrywana na lodowisku.
Hokej na lodzie jest najbardziej popularny w krajach północnej półkuli, co wynika z uwarunkowań klimatycznych. Na terenach gdzie sezonowo można pokryć dane miejsce lodem,czyli w Kanadzie, USA, Rosji, Czechach, Słowacji, Niemczech, Szwajcarii oraz w krajach takich jak Szwecja czy Finlandia. Wraz z pojawieniem się lodowisk w zamkniętych halach sport ten można rozgrywać przez cały rok. Hokej na lodzie jest jednym z czterech najpopularniejszych sportów zawodowych w Ameryce Północnej.

Gimnastyka

Gimnastyka - jest dyscypliną sportową, wywodzącą się ze starożytnej Grecji, w ramach której zawodnicy wykonują specjalne układy, z wykorzystaniem różnych sprzętów. Gimnastyka może być uprawiana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn. Gimnastyka sportowa jest zrównoważeniem ciała jak i ducha.

Boks

Boks, pięściarstwo – sport walki, który polega na pokonaniu przeciwnika tylko za pomocą pięści. Walka na pięści jest jednym z najstarszych sportów, znanym już w starożytnej Grecji i Rzymie. Znajdował się on w programie antycznych igrzysk olimpijskich. Statyczne bijatyki dwóch zawodników były bardzo brutalne i czasem kończyły się śmiercią.

Ciosy bokserskie stanowią podstawowy element techniki w walce bokserskiej, ciosy bokserskie są prawidłowe jeżeli zadawane są przednią, wypchaną częścią zamkniętej rękawicy.
W zależności od tego która ręka zadaje ciosy rozróżnia się ciosy prawe i lewe; w zależności od celu, w który wymierzony jest cios, dzieli się je na ciosy na górę (w głowę) i ciosy na dół (w tułów); w zależności od ich zasięgu wyróżnia się ciosy krótkie i długie.

Koszykówka

Koszykówka – dyscyplina sportu drużynowego, w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć punkty umieszczając piłkę w koszu. Jest jedną z najpopularniejszych i najchętniej oglądanych dyscyplin na świecie. Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 roku, a za jej twórcę - Jamesa Naismitha.

Siatkówka

Piłka siatkowa, siatkówka – sport drużynowy, w którym uczestniczą dwa sześcioosobowe zespoły, w każdym: rozgrywający, atakujący, dwóch środkowych i dwóch przyjmujących oraz libero (odbierający). Na boisku przebywa jednak tylko sześciu zawodników, libero zmienia się ze środkowym będącym w linii obrony, gdy drużyna przyjmuje zagrywkę.

Pływanie synchroniczne

Sport uprawiany głównie przez kobiety. Sport ten został zaprezentowany na Igrzyskach Olimpijskich i od 1984 roku jest to dyscyplina olimpijska; jest jedną z niewielu dyscyplin olimpijskich, w której startują wyłącznie kobiety. Zawody te są rozgrywane następująco:

• solo
• duet
• team (ośmioosobowe zespoły)
• kombinacja (10 zawodniczek).

Zawodnicy mają za zadanie przedstawić układ synchronizowanego z muzyką ćwiczeń w wodzie.

Hokej na trawie

Hokej na trawie - jest zaliczany do gry zespołowej. Rozgrywany jest przez dwie drużyny po 11 graczy Odbywa się na boisku o wymiarach 91,40 × 55 m, na którym znajdują się dwie bramki. Składa się z dwóch 35-minutowych części z 5-minutową przerwą. Celem gry jest wbicie za pomocą drewnianej laski okrągłej piłki do bramki drużyny przeciwnej. Niedozwolone jest dotknięcie piłki jakąkolwiek częścią ciała. Gracz może dotknąć piłki tylko płaską stroną laski lub jej krawędzią. Natomiast bramkarz może blokować piłkę kijem, rękami, nogami.

Hokej na trawie jest dyscypliną olimpijską od 1908. Od 1980 w olimpijskich zawodach uczestniczą również kobiety.

Strzelectwo

Strzelectwo – jest to ogół aktywności, która związana jest z użyciem broni palnej lub broni pneumatycznej. Strzelectwo sportowe określa się dyscypliną sportu polegającą na współzawodnictwie w strzelaniu ze specjalnie przystosowanej broni palnej do tarczy lub celów ruchomych. Czasem termin ten jest używany w odniesieniu do użycia innych typów broni zdolnych do wystrzeliwania pocisków.

Taekwondo

Taekwondo –  Swoje pierwotne korzenie taekwondo opiera na tradycyjnych koreańskich sztukach walki, a jego historia jest związana z historią Korei. Jest to narodowy sport i tradycyjna sztuka walki Korei. Początkowo zostało stworzone do celów militarnych, następnie zostało zaadaptowane do użytku cywilnego, jego był generał Choi Hong Hi. Dziś jest jedną z pełnoprawnych dyscyplin olimpijskich.

Tenis ziemny

Tenis ziemny – dyscyplina, która rozgrywana jest na  korcie tenisowym. Polega na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika tak aby utrudnić odbicie. Są trzy możliwości rozgrywania meczy: pojedynczo (tzw. singel) lub w dwóch zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis został wprowadzony do letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896-1924.

Zapasy

Zapasy – sport walki, który polega na fizycznym zmaganiu dwóch zawodników - walka ta odbywa się wręcz, poprzez stosowanie chwytów.

Zawody zapaśnicze polegają na zmaganiu się na macie (najczęściej okrągłej) dwóch zawodników jednakowej kategorii wagowej, Charakterystyczne są ubiory,gdzie jeden z zawodników jest w czerwonym trykocie, drugi w niebieskim.

Zapasy dzielą się na

• styl klasyczny - chwyty wyłącznie powyżej pasa
• styl wolny - chwyty powyżej pasa oraz za nogi

Skoki do wody

Skoki do wody – jest to wodna dyscyplina sportowa. Obejmuje ona konkurencje skoków do wody.

Rozgrywa się konkurencje skoków takich jak:

    z trampoliny (wysokość 1 lub 3 m) - 5 rodzajów skoków z trampolin 1- i 3-metrowych:
- skok w przód,
- skok w tył,
- delfin,
- auerbach,
- śruba.

    z wieży (wysokość 5, 7 lub 10 m) - z wież 5-, 7- i 10-metrowych jest to o jeden więcej rodzajów skoków niż z trampoliny, ponieważ występują jeszcze:

- skoki ze stania na rękach.

Rozróżnia się więc 6 grup skoków wykonywanych w trzech pozycjach. Skoki te wykonywane są z miejsca lub też z rozbiegu, w zależności od ustawienia zawodnika. Zawodnicy skaczą zarówno indywidualnie jak i dwójkami (gdzie wliczana jest synchronizacja).

O wyniku skoku decyduje ocena poprawności skoku przez sędziów oraz poziom jego trudności.

Tenis stołowy

Tenis stołowy (ping-pong) - gra, w której biorą udział dwie osoby (gra pojedyncza – singel) lub cztery osoby (gra podwójna – debel), polegająca na odbijaniu piłeczki paletką tak, aby przeleciała nad siatką na drugą połowę stołu, do przeciwnika. Piłeczka musi uderzyć o stół tylko raz, Punkty przyznawane są za uderzenia, których przeciwnik nie odebrał. Ping - pong jest jedną z najbardziej znanych gier na świecie, biorąc pod uwagę liczbę zawodników uprawiających ten sport.


Ciekawostki: (wikipedia)

- 乒乓球 (Ping Pang Qiu) to oficjalna nazwa tenisa stołowego w Chinach, Hongkongu i na Tajwanie.

- 卓球 (Takkyu) to oficjalna nazwa tenisa stołowego w Japonii.

Lekkoatletyka (wieloboje- dziesięciobój)

Dziesięciobój – konkurencja lekkoatletyczna, która odbywa się na otwartym stadionie, rozgrywana tylko przez mężczyzn, w skład której wchodzi dziesięć konkurencji. W hali, której mężczyźni rozgrywają siedmiobój.

Dziesięciobój rozgrywany jest w dwóch dniach:

• I dzień: bieg na 100 m, skok w dal, pchnięcie kulą, skok wzwyż, bieg na 400 m;
• II dzień: bieg na 110 m przez płotki, rzut dyskiem, skok o tyczce, rzut oszczepem, bieg na 1500 m.

Konkurencje biegów odbywają się seriami na czas, w konkurencjach technicznych przeprowadzane są się trzy kolejki. Skok wzwyż i o tyczce rozgrywany jest na normalnych zasadach. Wyniki uzyskane przez uczestników przeliczane są na podstawie tabel wielobojowych na punkty i sumowane. 

Lekkoatletyka (wieloboje - siedmiobój)

Siedmiobój – (heptatlon) dyscyplina lekkoatletyczna, która składa się z siedmiu konkurencji. Na otwartym stadionie, gdzie rozgrywana wyłącznie przez kobiety a w hali przez mężczyzn.

Konkurencje siedmioboju kobiet na otwartym stadionie rozgrywane są w ciągu dwóch dni w następującej kolejności:

• I dzień: bieg na 100 metrów przez płotki, skok wzwyż, pchnięcie kulą, bieg na 200 metrów,
• II dzień: skok w dal, rzut oszczepem, bieg na 800 metrów.

Natomiast konkurencje siedmioboju mężczyzn w hali rozgrywane są w następującej kolejności:

• I dzień:bieg na 60 metrów, skok w dal, pchnięcie kulą, skok wzwyż
• II dzień:bieg na 60 metrów przez płotki, skok o tyczce, bieg na 1000 metrów.

Konkurencje biegowe są odbywane seriami na czas.

Lekkoatletyka (wieloboje - pięciobój)

Pięciobój lekkoatletyczny - dyscyplina sportowa składająca się z pięciu konkurencji, rozgrywana zarówno przez mężczyzn jak i przez kobiety. Do 1980 włącznie pięciobój był podstawową wielobojową konkurencją lekkoatletyczną wśród kobiet, rozgrywaną podczas igrzysk olimpijskich. W 1981 zastąpiony został siedmiobojem.

Lekkoatletyka (wieloboje - czworbój)

Wieloboje lekkoatletyczne - składają się z kilku konkurencji lekkoatletycznych. Najlepsze wyniki uzyskane przez zawodników w poszczególnych konkurencjach przeliczane są na punkty według tabel wielobojowych i suma punktów decyduje o zajętym miejscu.

• Czwórbój lekkoatletyczny – zawody lekkoatletyczne rozgrywane wśród uczniów klas szkoły podstawowej.

Rozgrywki polegają na przeprowadzeniu czterech konkurencji lekkoatletycznych:

1. Bieg na 60 m ze startu niskiego.
2. Rzut piłką palantową na odległość.
3. Skok w dal na odległość lub skok wzwyż.
4. Bieg na 600 metrów (dziewczęta), 1000 metrów (chłopcy)
   
   Po zakończeniu wszystkich konkurencji wyniki każdego zawodnika przeliczane są na punkty według tabel lekkoatletycznych.

Wyniki poszczególnych zawodników są dodawane do siebie. Na wynik zespołu składa się 5 najwyższych wyników.

Lekkoatletyka (skoki)

Skoki w konkurencjach lekkoatletycznych są rozgrywane na przygotowanych do tego celu skoczniach i obejmują:

• Skok w dal – konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnicy wykonują rozbieg, odbijają się z jednej nogi z belki i lądują na piaszczystej części skoczni. Na krawędzi belki znajduje się listwa z plasteliną. Jeśli zawodnik podczas odbicia dotknie butem plasteliny, skok jest nieważny (decyduje ślad na plastelinie).

• Trójskok polega na wykonaniu trzech, po sobie następujących skoków:

1. pierwszy - odbicie z jednej nogi i lądowanie na nogę odbijającą
2. drugi - lądowanie na nogę przeciwną,
3. trzeci - lądowanie na piaszczystej skoczni obunóż.

• Skok wzwyż polega na odbiciu się zawodnika (po wykonaniu rozbiegu) z jednej nogi i przeniesieniu całego ciała ponad poprzeczką zawieszoną na stojakach. Każdy zawodnik ma trzy próby na każdej wysokości. Jeśli zawodnik strąci poprzeczkę na jakiejś wysokości, może pozostałe próby przenieść na następną wysokość.

• Skok o tyczce odbywa się na takich zasadach jak skok wzwyż, z tą różnicą, że zawodnik do pokonania poprzeczki używa tyczki. Dawniej używali tyczek sztywnych, wykonanych z aluminiowych rur, dziś skaczą na tyczkach elastycznych wykonanych z wysokiej jakości tworzyw sztucznych.

Lekkoatletyka (rzuty)

Rzuty:

• pchnięcie kulą - konkurencja lekkoatletyczna, polegająca na wypchnięciu kuli jednorącz z koła o średnicy 2,135 m. Kobiety pchają kulą o masie 4 kg 

• rzut oszczepem - konkurencja sportowa, wchodząca w skład lekkoatletyki i wywodząca się ze starożytności.
  
  Należy do konkurencji technicznych. Zawodnicy i zawodniczki rywalizują w rzucie oszczepem podczas igrzysk olimpijskich (mężczyźni od 1908, a kobiety od 1932 roku), mistrzostw Europy, mistrzostw świata oraz licznych mityngów lekkoatletycznych. Rzut oszczepem jest także rozgrywany w ramach rywalizacji w siedmioboju i dziesięcioboju.

• rzut młotem -  jedna z technicznych konkurencji lekkoatletycznych, polegająca na rzucie kulą, do której przymocowana jest stalowa linka zakończona uchwytem. Zawodnik wykonuje rzut z koła o średnicy 2,135 m, otoczonego siatką ochronną.
• rzut dyskiem - jedna z technicznych konkurencji lekkoatletycznych polegająca na wyrzuceniu siłą ramienia (jedną ręką) dysku, na jak największą odległość. Rzut odbywa się z koła o średnicy 2,5 m otoczonego siatką ochronną o wysokości 4 m i wylotem z przodu 6 m. Aby rzut był ważny dysk musi upaść w wycinku koła o kącie 40 stopni. Dysk ma wagę dwóch kilogramów dla mężczyzn i jednego kilograma dla kobiet.

Lekkoatletyka (biegi)

Lekkoatletyka (także lekka atletyka) – jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu.


Biegi:

• na krótkim dystansie, do 400 metrów, inaczej sprinterskie: 60 m, 100 m, 200 m i 400 m,
• na średnim dystansie, od 600 do 2000 metrów: 600 m, 800 m, 1000 m, 1500 m, 1 mila, 2000 m,
• na długim dystansie, 3000 m, 3000 m z przeszkodami, 5000 m i 10 000 m.
• przez płotki na dystansach: 60 m, 100 m, 110 m, 400 m,
• uliczne: maraton (42 195 metrów), półmaraton i ultramaratony (dłuższe niż maraton),
• sztafetowe: 4 × 100 m, 4 × 400 m
• chód, zazwyczaj w terenie: 10 km, 20 km i 50 km,

Wioślarstwo

Wioślarstwo – niegdyś odmiana transportu (wodnego) współcześnie dyscyplina sportowa polegająca na wprowadzeniu w ruch łodzi pływającej po wodzie przy użyciu siły mięśni wioślarza używającego wioseł jako dźwigni prostej.

Badminton

Badminton – dyscyplina sportowa, gra 2- lub 4-osobowa. Od 1992 jest pełnoprawną konkurencją olimpijską.

Gra polega na przebijaniu nad siatką lotki za pomocą rakietki; gra rozgrywana jest na punkty na polu. Siatka zawieszona jest na wysokości 1,524 m; lotka wykonana jest z 16 piórek (naturalnych lub syntetycznych). Klasyczny mecz składa się z setów rozgrywanych do 21 punktów lub dwóch punktów przewagi.  Badminton jest grą, w której liczy się czas reakcji, technika, ale przede wszystkim kondycja fizyczna. Gra kończy się w momencie gdy jeden z zawodników lub drużyn wygrywa dwa sety.

Szermierka

Szermierka – w szerszym zakresie jest to sztuka, umiejętność władania bronią białą; dokładniej dyscyplina sportowa, czyli  jedna ze sportów walki. Szermierka sportowa jest dyscypliną olimpijską (turnieje indywidualne i drużynowe) od 1896 roku, jedną z czterech dyscyplin sportowych (obok gimnastyki sportowej, lekkoatletyki i pływania), które były do tej pory rozgrywane na wszystkich nowożytnych igrzyskach olimpijskich.

Snooker

Snooker – gra bilardowa, rozgrywana na stole do bilardu angielskiego (wymiary ok. 3,6 m x 1,8 m), z sześcioma kieszeniami (cztery w rogach oraz dwie znajdujące się w połowie dłuższych band stołu). W grze uczestniczą dwie strony (dwóch zawodników, dwie drużyny).

Żeglarstwo

Żeglarstwo – była to niegdyś odmiana transportu, dziś jest jedną z dyscyplin sportów wodnych, oraz rodzaj turystyki lub rekreacji, a także forma szkoleń – zarówno dla marynarzy, oficerów i kapitanów jednostek. Żeglarstwo uprawiane jest na jednostkach pływających napędzanych siłą wiatru za pomocą żagli.

Kolarstwo

Kolarstwo – bardzo szeroki termin, odnoszący się do jednego z wielu dyscyplin, zawsze jednak związanych z korzystaniem z roweru. Nazwa wywodzi się od słowa "koło" jak początkowo nazywano w Polsce rower.

W skład kolarstwa klasycznego wchodzą:

pod dyscypliny olimpijskie:

• kolarstwo szosowe - uprawiane na drogach publicznych;
• kolarstwo torowe - uprawiane na specjalnych owalnych torach;
• kolarstwo górskie (MTB) - do którego zalicza się m.in.:
• kolarstwo zjazdowe (DH) - polega wyłącznie na zjazdach z gór, bez podjazdów (konkurencja nieolimpijska)
• kolarstwo Cross-Country (XC) - mieszanka kolarstwa zjazdowego z przełajowym (konkurencja olimpijska);
• kolarstwo BMX - uprawiane na torach Moto-Cross;

Jeździectwo

Do sportów konnych, uznanych przez Międzynarodową Federację Jeździecką, zaliczamy:

• ujeżdżenie -  jeździec i koń wykonują serię określonych wcześniej ruchów, zwanych figurami na czworokątnej arenie, zwanej czworobokiem

• skoki przez przeszkody - W konkurencji tej, koń i jeździec pokonują przeszkody ustawione na torze zwanym parkurem z jak najmniejszą liczbą błędów.

• WKKW - (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego) – olimpijska konkurencja jeździectwa, jeden z najbardziej widowiskowych sportów konnych wspierany przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). Jest wszechstronnym sprawdzianem konia i jeźdźca, wymagającym dużego doświadczenia. Zawody odbywają się najczęściej w czasie trzech dni, podczas których przebiegają trzy różne próby sprawności jeźdźca i konia.

• powożenie - jedna z najstarszych konkurencji jeździeckich, obecnie jest jedną z 7 dyscyplin wspieranych przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). W dyscyplinie tej powożący siedzi w pojeździe zaprzęgowym i kieruje koniem, parą lub czwórką koni.

• woltyżerkę - W dyscyplinie tej zawodnik lub grupa zawodników wykonuje zróżnicowane ćwiczenia gimnastyczne i akrobatyczne na galopującym lub stępującym koniu, prowadzonym na lonży.

• rajdy długodystansowe -  W tej konkurencji jeździec i koń muszą pokonać określony dystans kilkudziesięciu kilometrów w jak najkrótszym czasie. Zwycięzcą rajdu jest para, która pierwsza przekracza linię mety, spełniając równocześnie na trasie normy weterynaryjne.

• reining - konkurencja jeździecka w stylu westernowym polegająca na jak najdokładniejszym przejechaniu schematu (zwanego w Reiningu Patternem). Cały przejazd wykonuje się w galopie, prowadząc konia jedną ręką. Reining jest często nazywany ujeżdżeniem w stylu western.

Ujeżdżenie, skoki przez przeszkody, WKKW należą do konkurencji olimpijskich.